Volgens de rekenregels uit 2005 werd een bepaald veiligheidsniveau gehaald, wat, omdat de onderliggende modellen onvolkomen waren, naar verwachting niet voor alle bekledingen hetzelfde was. Dit veiligheidsniveau is indertijd vastgesteld door de deels theoretische, deels empirische rekenmodellen te ijken op de toen beschikbare proefresultaten en van een veiligheidsmarge te voorzien. Het aanbrengen van een veiligheidsmarge is veelal niet expliciet gebeurd door partiële veiligheidsfactoren toe te passen, maar door veilige aannamen te doen voor model- of fitfactoren. Nu een hoop nieuwe kennis beschikbaar is, moet deze ijking opnieuw, volgens de nieuwe inzichten, worden uitgevoerd. Inmiddels is de ontwikkelde kennis betreffende een groot aantal deelaspecten, zoals de belasting, de langeduursterkte, en de sterkte van specifieke bekledingstypen, samengebracht in een nieuwe versie van het rekenmodel voor de toetsing en het ontwerp Steentoets.
Referenties
- Veiligheidsfactor voor ontwerpen met Steentoets2010 voor blokken op hun kant, Kaste, D., Deltares, 1 februari 2014.
- Veiligheid Steentoets2010 Aanbeveling betreffende veiligheidscoëfficiënten voor het ontwerp, R. 't Hart, Deltares.
Zie ook
- Validatie van steentoets
- Bestand: Plan afregelen nieuwe rekenmethodiek steenzettingen: implementatie van kennis uit het onderzoeksprogramma LOS
- Steentoets
- Bestand: Steenzettingen: Kennisleemtes versus uitvoering Kosten-batenanalyse
- Bestand: Onderzoeksprogramma Kennisleemtes Steenbekledingen (OKS) evaluatie & bijsturing 2003 en 2004 faserapport: evaluatie inhoud
