.gif)
In het kader van het onderzoek van WTI-2017 is een model ontwikkeld voor het berekenen van de erosie van een kleilaag onder golfaanval (Kaste en Klein Breteler, 2014). Dit rekenmodel is in 2015 toegepast op de kleibekleding van de Emanuelpolder. Dit model is op verzoek van projectbureau Zeeweringen aangepast om te kunnen rekenen met variërende waterstanden (zoals in een getijgebied). Het model berekent de erosie van de kleilaag (en de zandkern) van een dijk, bijvoorbeeld na het bezwijken van de steenzetting. Daartoe wordt de gehele stormduur in tijdstappen opgedeeld. Per tijdstap wordt de erosie van de betreffende tijdstap bepaald en opgeteld bij alle voorgaande stappen. Dit levert uiteindelijk het erosieprofiel. Hoewel het rekenmodel ook kan werken met de zandkern, wordt de aandacht gericht op de erosie van de kleilaag.
Dit nieuwe model is in de plaats gekomen van het rekenmodel dat was ontwikkelde tbv de kleidijken bij Saeftinghe 1 en Saeftinghe 2.
- De erosie van de kleilaag is duidelijk gelinkt aan de reststerkte van de toplagen.
- Daarnaast is de erosie afhankelijk van de kwaliteit van de klei die mede wordt bepaald door het zoutgehalte.
Gerelateerde onderwerpen
Referenties
- Rekenmodel voor kleierosie bij variërende waterstand, Kaste, D., Deltares, 1 januari 2015.
Zie ook
