Om verrassingen in de ondergrond te voorkomen is het gebruikelijk om terwijl de oude bekleding nog aanwezig is de laagdikte van de klei te meten door het uitvoeren van boringen. Als alternatief voor boringen worden methoden ontwikkeld om op niet-destructieve wijze de kleilaagdikte te bepalen. Op de bekleding van de Braakmanpolder zijn metingen verricht met elektromagnetische apparatuur (EM). Uit dit onderzoek bleek dat deze apparatuur mogelijk na verdere verfijning goede resultaten kan geven, maar dat de ontwikkeling ervan nog niet voldoende is gevorderd. Verder bleek de keuze van dit dijkvak minder gelukkig omdat er zich relatief zeer veel objecten als leidingstraten en kabels in het tracé bevonden, die van grote invloed op EM metingen zijn.
